Pazar günü uyandığımda bir başka gün gibi hissettim o sabahı. Nedendir bilmiyorum ama inanın bir heyecan kapladı içimi. Oysaki ben birçok programa katılmış ve sorumluluğum gereği görevimi yapmıştım. Heyecan olmakla birlikte sorumluluğun verdiği duygudan olsa gerek yinede görevimi yerine getirmenin rahatlığını hissetmek ayrı bir duygu. Fakat Pazar günü yaşadığım duygu ise bundan çok farklı idi.

    Efendim İHH Şanlıurfa temsilciliği Yetimleri Sevindirmek etkinliğinden bahsediyorum. Sağ olsunlar Şanlıurfa ve bazı ilçelerden sonra Viranşehir’de de bir program düzenlediler. İHH Şanlıurfa temsilcisi Sayın Behçet Atilla ile beraberinde ki heyet Pazar günü Viranşehir Yatılı Bölge Okulunda yetimlere yönelik bir etkinlik yaptılar. Bu etkinlikte mavi Marmara Gazileri değerli hemşerilerimiz Sayın Eyyup yaşar ve Mustafa Batırhan’da bulundular. O heyecanı yaşamak için çoluk çocuk hep birlikte gittik. İstedim ki çocuklarımda o yetim çocuklar ile tanışsınlar.

     Çoktandır kendime ve aileme zaman ayırma konusunda cimri olduğumu hatırladım. İş yoğunluğu ve Viranşehir sevdası ister istemez bizi buna zorluyor. O günü de onlara ayırdım birkaç saat olsa bile. Yetimlerimizle Futbol, Voleybol ve Basketbol oynadık. Balon şişirip paslaştık. Sohbet edip hasbihal ettik. Kimi misafirler göz yaşlarını tutamadığını gördüm. O anı yaşamak gerçekten bir başka duygu.

     Masalarda karşılıklı oturup yemekler yenildi. Yemek dediysek tam bir ziyafet misali idi. Bir kuş sütü eksikti. Organizasyonu yapan Eyyup ve Mustafa kardeşime bir kez daha teşekkür ediyorum. O yemekleri hazırlayan arkadaşlarımıza da ayrıca teşekkür ediyorum. YİBO okul müdürü Sayın Sinan Ateş’e de gösterdiği hassasiyet için teşekkür ediyorum. Onlar yetimleri sevindirdiler, ALLAH’TA onları sevindirsin.

     Yemekten sonra yetim ailelere çeşitli hediyeler verildi. Öyle gelişi güzel hediye şeklinde değil. Önceden tespit edilmiş ve kime ait olduğu çeşitli hediyeler. Yoksa sırf dostlar alış verişte gözüksün misali düzenlenmemişti o hediyeler. O hediyeleri alan yetimlerimizin sevincini görmek bir başka anlam taşıyordu. Çünkü o sevincin altında buruk, içine kapanmış gizli bir boynu büküklük vardı. Siz dünyaları verseniz de bir annenin veya bir babanın yerini tutmuyordu. Yinede onların o sevinci dünya malından değerliydi.

     Teşekkürler İHH, Rabbim sizleri de Ahrette peygamber Efendimize komşu ederek hediyelendirsin inşallah. Saygılarımla.