Bize bazen telefonla, bazen yüz yüze bazen de sitemize mesaj yollayarak Viranşehir’de yaşanan kavga olaylarını neden yazmıyorsunuz diye eleştirilerde bulunuyorlar. Bunu daha önce açıklamamıza rağmen bir kez daha hatırlatmakta fayda görüyorum. Biz Viranşehir’i bir aile gibi görüyoruz. Aile içinde (Yeter ki Dozu Kaçmasın) bazen tartışmalar olur ve sona erer. Bunu dışarı ile paylaşmanın bir anlamı olduğunu sanmıyoruz. Siz hiç aileniz içinde yaptığınız tartışmaları halka duyuruyor musunuz? Onun için bizde duyurmuyoruz. Duyurulmamasından yanayız. Size bir örnek vereyim; Bir televizyonun haber programında yaşanan bir kavga olayından sonra Viranşehir için kullanılan cümle aynen şöyle; Malum şehirde yine kavga. Sanki bütün dünyada bizden başka kavga eden yok gibi adam şehrimizin adını malum şehir olarak söylüyor. Buda benim kanıma dokunuyor. Biz şahsen bu tür haberleri yapmıyoruz, inşallah yapmayacağız da.

Şunu da hemen söyleyeyim; Son bir ayda Viranşehir’imiz de meydana gelen olaylar yüzünden birçok vatandaşımızın huzuru kaçırıyor. Öldürmeler, kavgalar; Son bir ay içinde meydana gelen olaylar bir yıllık istihkakımızı doldurmuş durumda. İstatiksel olarak bakıldığı zaman bir yıl içinde olan kavga sayısı neredeyse bir ay içinde dolmuş. Halkın morali bozuk ve huzursuz bir psikoloji ile yaşamaya çalışıyor. Yaşanan kavgaların üzüntüsü en az kavga edenler gibi halkında moralini bozuyor. Kavgaların birçoğunun nedeni ise çok basit bir şekilde çözülebilir olduğu halde maalesef adeta güç gösterisine dönüşebiliyor.

            Aşiretlerin ileri gelenleri yaşanan bu olumsuz tabloda ya sessiz kalmayı tercih ediyor, ya sözü dinlenmiyor yada olaya müdahalede geç kalıyor. Bu dönemin gençlerinin çoğu ise atarilerde yada bilgisayarda oynanan savaş oyunları ile yetişen gençler olduğundan olaylara bakış açıları biraz daha heyecanlı oluyor. Bu heyecanlarını kontrol etmede maalesef pasif kalıyorlar. Ebeveyn kontrolü ise oldukça düşük. Mesela bir genç eğer eve geç saatlerde geliyorsa onun nerede olduğunu kaçımız soruyoruz. Hangi arkadaşlar ile dolaştığını kaçımız biliyor ve bu konuda evladımıza uyarılar yapıyor muyuz?

            Hep deriz ya, Zaman kötü, hayır zaman yine aynı zamanda, onu verimli kullanmada bizler aciz kaldığımız için kötü geçiyor. Bundan dolayı Baba, anne, akraba, komşu ve hemşeri olarak hepimiz sorumluyuz. Evladımızı Hak ve Hakkaniyet adına, adaletli bir birey olarak yetişmesi konusunda üzerimize düşeni gereği gibi yapamıyoruz. Çocuğumuzun dünyasını düşündüğümüz kadar Ahretini düşünmüyoruz. Unutmamalıyız ki bizler veli olarak evlatlarımızın yaptıklarından da sorumlu tutulacağız.

            Ey Viranşehir’in ileri gelenleri, Ey Aşiretlerimizin ileri gelenleri, Ey anne ve babalar, bakın evlatlarımız basit çekişmeler yüzünden birbirini kırıyor. Onların geleceğini hep birlikte mahvediyoruz. Sizler, evet sizler; Hele bir hatırlayın gençlik döneminizi. Var mıydı bizde böyle kavga etme, hele büyüklerimizin yanında. Büyüklerin oturduğu odalarda saygıdan dolayı oturabiliyor muyduk? Otursak bile onlarla göz göze bile gelmeye korkuyorduk. Bu şekilde yetiştirilen bizler belki birazda baskıcı yaşamdan olsa gerek çocuklarımıza baskı yapmak istemiyoruz. Belki oda yanlıştı. Ama doğru olan bir şey var ki çocuklar hepimizin geleceği. Onları baskıcı bir birey olarak yada atarilerde ve bilgisayarlarda savaş oyunu oynayan çocuklar olarak yetiştirmek doğru olmadığını hepimiz biliyoruz. O zaman yapacağımız tek şey var oda bu çocuklarımızı maneviyatı özümsemiş, kültürümüze uygun bir birey olarak yetiştirmektir.

            Gençler, büyüklerimize uymak onların nasihatlerini dinlemek ve onların kontrolü altında yaşamak zorundayız. Sizlerden Hak ve Hakkaniyet adına istedikleri her şeyi yapmanızı tavsiye ederim. Bir zaman gelecek inşallah sizlerde baba olacaksınız ve onları daha iyi anlayacaksınız. Saygılarımla.