Son dönemde yapılan barış görüşmeleri inanın hiç bu kadar ümit var olmadı. Onun için bende çorba da tuzumuz olsun misali bu sürece katkı olabilir amacıyla bu haftada bu konuya değinmek istedim.

                Evet, bir çocuk doğacaksa onun adı barış olsun, bu çocuk ister kız ister erkek olsun ama adı mutlaka barış olsun. Yılların özlemi ve yarınların umudu olan barış olsun. Bu süreçte özellikle bu hafta manşete aldığımız konu itibarı ile barış’ın insan ve insanlar üzerinde ne kadar büyük bir önem taşıdığını hep birlikte gördük. Bu öyle bir durum ki hastalıktan dolayı yaşama ümidi kalmamış bir hastanın aniden iyileşmesi gibi. Bu öyle bir durum ki çetin çöl şartlarında devesini kaybeden birinin devesini bulması gibi. Bu öyle bir durum ki 75 yaşına gelmiş kısır bir kadının çocuk sahibi olması gibi.

                Aslında biz öyle bir kültüre sahibiz ki yıllardır farklı olaylardan dolayı bunu adeta unutmuş veya göz ardı etmişiz. Mesela iki komşu düşünün, bu ikisi de farklı ırka sahip olsun. Birinin gece yarısı çocuğu hastalandığında öncelikle sizce kimin kapısını çalıp ta yardım ister? Evinde bir yangın çıksa öncelikle kime koşar? Yemek yaparken bile eğer tuzu kalmamışsa ilk çalacağı kapı kimin kapısıdır? Üzüntüde, sevinçte bu duyguları en çok kiminle paylaşır? Dertleşmek istediği zaman şöyle gidip te bir bardak çay içmek isterse kime gider? Günlük hayatta karşılaştığımız bu durumlar bizi ister istemez ilk önce komşuya yöneltir ve o komşumuzda ırkı, dili, dini, rengi ne olursa olsun mutlaka kapısını komşuya açar.

                Bu kültür anlayışıyla gelin hep birlikte hareket edip bu sürece katkıda bulunalım ve artık bu kanın akmaması için çaba harcayalım. Burada en büyük görev bence Sivil Toplum Kuruluşlarına düşüyor. Hangi fikir ve düşünceye sahip olursa olsun STK’ların bu süreçte bence ortak paydaları Barış’tır. Her şeyi bir tarafa bırakıp bir ilki gerçekleştirmek adına Viranşehir’de, Şanlıurfa’da ve bölgemizde STK’ların bir an önce koşulsuz, şartsız bir an önce bir araya gelip bu sürece destek vermeleri gerekir. Amaç barış’sa gerisi teferruattır. Yarınlarımız için, çocuklarımız için ve geleceğimiz için bunu mutlaka başarmaları gerekiyor. Günlük siyasi veya farklı çekişmeleri bir tarafa bırakıp bir an önce bu konuda ağırlıklarını koymaları gerekir, çünkü bugün bunu başaranlar yarın tarihte mutlaka hak ettikleri yeri alacaklardır. Adları hep hayırla yad edilecektir. Bugün, nefsi, ideoloji ve kişisel hesapların bir tarafa bırakılma ve barışa olan katkının hesaplarının yapılması günüdür.  

                Amaç gerçekten barışsa, amaç gerçekten halkların kardeşliği ise, amaç gerçekten özgürce yaşamsa bugün bunu başaranlar yarının kahramanları ve hayırla yad edilenleri olacaktır. Davasında samimi olanların bütün çabaları hep kardeşlik, özgürlük ve barış değimliydi? İşte fırsat, bugün samimiyet testinin son aşamasıdır. Eğer bu testten geçmek istiyorsak ve bu konuda gerçekten samimi isek bunu başarmak için olanca gücümüzle çaba göstermeli ve emek vermeliyiz. Bu ister bireysel bazda, ister topluluk olarak fark etmez sonuca katkıda bulunmalıyız.

                Başta da dediğim gibi, bir çocuk doğmak üzere, gelin bu çocuğun adı barış olsun. Barışın olduğu her yerde özgürlük vardır, insan hakları vardır, adalet vardır ve kardeşlik vardır. Barış’a katkıda bulunan ve bulunacak olanlara selam olsun. Saygılarımla.