Nefes alıp verdikçe

Biraz daha batıyorsun

Hayatın derinliklerine

Hiç olma korkusu ile kokluyorsun

Solmaya direnen tüm çiçekleri

Büyüdükçe, daha çok

Saklamaya başlıyorsun gerçekleri

Kendine bile itiraf etmekten çekindiğin

Çoğu zaman görmezden geldiğin                                                          

Yüzüne tokat gibi çarpan gerçekleri

Yasaklı bahçelerden aşırdığın

Taze devşirilmiş meyveleri,

Kim bilir, unutuyorsun belki

Üstüne basıp da geçtiğin

Nice zararsız böcekleri

Kandırıp durma kendini

Kirli emellerine

Alet etme gençliğini

Çırpındıkça batıyorsun

İşte kendi derinliklerine

Samimi isen, gülümse kaderine

Ama yüzleşemiyorsun yüzünle

Çıkamıyorsun

Bir türlü aynanın karşısına

Çıkamıyorsun işte kendi yüzeyine

Ruhunu besleyen yalanların

Bir bir çıksa da su yüzüne

Bulandırıyorsun her suyu

Bulaştırıyorsun işte eline,

Yüzüne ve gözüne

Ulan yüzüne gözüne dursun

Şu hayat be

Beceremiyorsun işte yaşamayı

Beceremiyorsun bir türlü,

Dünyadan ve

Dünyalıklardan uzaklaşmayı..