Yıl 1977–78, Viranşehir’in nüfusu yaklaşık olarak 20 bin civarı. Eski Urfa caddesinde eniştemin yanında çırak olarak çalışıyorum. Yaşım 12 falan. Hatırladığım kadarıyla yaz mevsimi idi. Her zaman ki gibi dükkânı erkenden açmış temizliğimizi yapıyorduk. Derken eniştem geldi. O gelir gelmez komşularımızdan biri sinirli bir şekilde eniştemin yanına gelip bir şeyler anlatmaya başladı. Bende acaba bizimi şikâyet ediyor diye kulak misafiri oldum. Malum çocukluk işte bazen yaramazlık yapıyorduk. Ses tonu bazen yükseliyor bazen de el kol hareketleri ile hararetli bir şekilde bir şeyler söylüyordu. Meğerse komşularımızdan biri paraya sıkıştığından dolayı başka bir komşumuzdan faizle para almış. Derken birkaç komşumuz daha geldi. Olayı hararetli bir şekilde tartışmaya başladılar.

         En sonun da bu durumu bir aşiretin liderine götürmeye karar verdiler.(Aşiretin ismi ve şahsın ismi bende kalsın) Anlaşılan faiz parayı veren şahsa çok kızmışlardı. Biraz sonra karşımızda bulunan kahvede büyük bir toplantı oldu. Başta o malum aşiretin lideri, komşularımız, faiz parayı alan şahıs ve veren şahıs geldiler. Cemaat her iki tarafı da dinledikten sonra faiz parayı alan şahıs parayı iade etti. Faiz veren şahıs ise hem aşiret liderinden hem de orada bulunan insanlardan çok büyük bir azar işitti. Tekrarı halinde buradan sürgüne gönderileceği kendisine anlatıldıktan sonra çay paralarını aşiret lideri ödeyerek dağıldılar. Borçlu olan şâhısa da kendi aralarında bir miktar para toplayıp destek oldular. Böylece mesele kapanmış oldu.

            Aşiretler arasında bazen kavgalar olurdu. Olayların daha fazla büyümemesi için diğer aşiretler araya girer iş büyümeden tatlıya bağlanırdı. Fuhuş olayları ise yok denecek kadar azdı. Buna yeltenenler olmuştu ancak hem halk hem de aşiretler buna şiddetle karşı çıkmıştı.

Bu yukarıda anlattıklarım aşiretlerin toplumun değer yargılarına karşı yapılan saldırılar karşısında ki tutumlarını açık bir şekilde ortaya koyuyor. Peki, şimdi gelinen noktaya bakıyoruz. Bırakın aşiretler arasında kavgayı, artık amcaoğulları arasında kan gövdeyi götürüyor. Aşiretine güvenen faiz para verip insanların kanını emiyor. Çocuklarımızın geleceği için çok büyük bir tehlike arz eden fuhuş olayı artık aleni bir şekilde yapılıyor kimseden çıt yok. Demek ki aşiretçiliğin giderek saygınlığını kaybetmesi adaletsiz davranışlar karşısında gereken tepkiyi gösterememesidir.

Sözün kısası, geçen hafta Şanlıurfa tarihinde yaşanmamış en büyük yangına tüm halkımız şahit oldu. Bu olaydan sonra halkımızı, malının tümünü kaybeden esnaf kardeşimize yardım etmesi için çağrıda bulunduk. Ama ne acıdır ki bir iki kişi dışında yardıma koşan olmadı. Yardım edenlerin bir kısmı Viranşehirli olmaması ise dikkat çekti. Demek ki ateş düştüğü yeri yakıyor. Böyle olmamalıydı. Bugün o esnafın başına gelenler bizlerinde başına gelebilir. Bunu düşünerek hareket edilmesini, halk olarak, resmi kurum olarak ve sivil toplum kuruluşu olarak bu kardeşimize yardım edilmesi gerektiğine inanıyorum. Saygılarımla…