Merhametten yoksun

Sevgiye aç, ışığa muhtaç

Bir karanlık var içimde

Önümüzde, arkamızda

Ne sen bizim farkımızda

Ne de saadet şarkımızda

Bir karanlık ki içinde

Tilki’de barınır, çakal’da, it’de

İşte bunlar

Karanlığı yaratan bunaklar

Yaşlı ve hastalıklı ruhların

Üstümüze çökmüş güruhlarıdır

Demiştik,

Bunlar aynı leşin kargaları

Yapmacık olur kavgaları

Aynı çöplüğün horozları

Aynı enkazın molozları

Aynı evin çocukları

Haylaz ve yaramazları

Verimsiz, çorak bölgelerde

Karanlık gölgedir bunlar

Kaplama, kopya, emitasyon

Yan sanayilerde üretilmiş

Dandik birer versiyon

Yazık ki,

Aralıksız keder üreten kader

Ellerinde adeta navigasyon

Kendi hallerine bıraksan

Onları kalpten götürecek

Bir aşağı, bir yukarı

Halleri gibi oynak tansiyon

İşte bunlar

Derindeki artıklar

Güncellenemeyen mantıklar

Çürümüş

İçi boş, kuru, kof kaplıklar

Yetki ellerinde

Etki dillerinde

Tepki, o kimin umurunda

Sen, ben ve öbürü

Gözlerinde, güdülesi birer sürü

Yer fakat sıçmaz

Büyütüp dururlar kirli dübürü

Kenedir kendileri

Rahat bırakmaz bizi efendileri

Öter durur borazanları durmadan

Üstümüze doğru

Üzerimize bunamış senfonileri

Yeter diyor artık toprak

Genç bedenlere doymuş

Neredeyse yüzümüze kusacak

Geçti diyor gayrı zaman

Bu anlamsız savaşlara

Bir son vermeli devran..