Geçen Haftadan Devam... 

General Muhammed Necip, Mısır Cumhuriyeti'nin ilk devlet başkanı oldu. General Necip ile darbenin en popüler ismi Albay Cemal Abdünnasır arasındaki iktidar kavgası, Nasır'ın zaferiyle sonuçlandı. Albay Nasır 1956 yılında Mısır Cumhurbaşkanı oldu. "Nasırizm" olarak bilinen, popüler Arap milliyetçiliği ile sosyalizmin karışımı bir doktirinle otoriter bir rejim kuran Abdünnasır, Mısır'ın en güçlü İslami hareketi olan "Müslüman Kardeşler" i şiddet kullanarak yeraltına itti. "Arap milliyetçiliğinin bayraktarı" sıfatıyla şöhret kazanan ve Albay Muammer Kaddafi başta olmak üzere diğer Arap ülkelerindeki darbecilere rol modellik yapan Nasır, 1970'deki "6 Gün Savaşı"nda İsrail karşısında ağır bir yenilgiye uğrayarak karizmasını yitirmişti. Bu yenilgiden kısa bir süre sonra kalp krizi geçirerek ölen Abdünnasır'ın yerine "Hür Subaylar" darbesinde Nasır'dan sonra ikinci adam olan Enver Sedat geçti. 1978'de İsrail ile "Camp David" anlaşmasını imzalayan Enver Sedat 1981'de bir tören sırasında Üsteğmen Halit İslambuli(Halit İstanbuli olarak da anılıyor) ve arkadaşları tarafından suikaste uğrayarak öldürüldü.

Enver Sedat'ın koltuğuna ise yardımcısı Hava Kuvvetleri eski komutanı Mareşal Hüsmü Mübarek geçti. Arap Devrimi'nin sebebiyet verdiği tazyikler sonucunda geçen yıl Devlet Başkanlığı'ndan istifa eden Mübarek bilahare tutuklanmıştı. İdam cezası talebiyle yargılanan Mübarek ömür boyu hapse mahkum edildi.

60 yıl sonra Mısır, Muhammed Mursi'nin seçilmesiyle ilk defa sivil Cumhurbaşkanına kavuşmuş oldu. Mursi seçilmeden önce, Yüksek Askeri Konsey Cumhurbaşkanının yetkilerini daraltmıştı. Bu duruma tepki gösteren Mısırlılar, Mursi'den Tahrir Meydanı'nda halk önünde Cumhurbaşkanlığı yemini etmesi için çağrıda bulunmuşlardı. Önceki gün Tahrir Meydanı'nda halka hitap eden Mursi, Cumhurbaşkanlığı sırasında sivil ve anayasal bir devletin inşası için çalışacağını belirtmiş, otoritenin tek kaynağının Mısır halkının iradesi olduğunu ve bu iradenin üzerinde hiçbir gücün bulunmadığını vurgulayarak yetkilerini kullanmaktan kaçınmayacağı mesajını verdi.

Müslüman Kardeşler ve Mürşitler..

          Hasan el-Benna 1928'de kurulan "İhvan-ı Müslimin"in ilk mürşidiydi. El-Benna bir suikast sonucunda şehit düşerken, kendisinden sonra Mürşitlik görevine seçilen 5 şahsiyet askeri diktatörlük dönemlerinde düzmece iddialarla yargılanarak uzun yıllar hapis yattı. Binlerce İhvan mesubu da aynı dönemlerde işkencelerden geçirildi, hapislerde çürütüldü.. İhvan sempatizanı olmak bile büyük bir suç olarak görüldü. Müfessir Prof. Seyyid Kutub ve Abdulkadir Udeh gibi alimler de Nasır döneminde yargılanarak idam edilenler arasındaydı. El-Benna'dan sonra 1951'de Genel Mürşitliğe Hasan İsmail Hudeybi getirildi. 17 yıl hapis yatan Hudeybi'nin 1973'te vefat etmesi üzerine, Ömer Tilmisani bu göreve seçildi. Ömer Tilmisani de 17 yıl hapis yatmıştı.

1986'da vefat eden Tilmisani'nin arkasından görev Muhammed Hamid Ebu'n-Nasr'a tevcih edildi. 20 yıl hapis yatan Ebu'n-Nasr da 1996'da vefat edince yerine Mustafa Meşhur getirildi. Mustafa Meşhur üç kez hapse mahkum edildi ve yaklaşık 20 yıl hapiste kaldı. 1981'de sürgüne gitmek zorunda kalan Mustafa Meşhur 1986'da Mısır'a dönebildi.  Mustafa Meşhur'un 2002'de vefat etmesi üzerine Genel Mürşitliğe, Hasan Hudeybi'nin oğlu Memun Hudeybi getirildi. Memun Hudeybi de ilk defa 1956'da Mısır-İsrail savaşı sırasında İsrailler tarafından esir alınmış, daha sonra da Abdünnasır'ın talimatıyla tutuklanarak uzun yıllar hapiste kalmıştı. 2004'de 83 yaşında vefat eden Memun Hudeybi'nin yerine Muhammed Mehdi Akif geçti. Kendi isteğiyle Mürşitlik görevinden ayrılan Muhammed Mehdi Akif'in yerine ise Muhammed Bedii seçildi. "Müslüman Kardeşler" teşkilatında teamül haline gelen ömür boyu Mürşitlik görevi Mehdi Akif'le birlikte son bulmuş oluyordu. 1928 yılında dünyaya gelen Muhammed Bedii'den önceki mürşitler, Müslüman Kardeşler'in ilk halkasında yer alan şahsiyetlerdi.. Mürşitler temelde aynı çizgide yer almakla birlikte, hem görev yaptıkları dönemlerin koşulları, hem de kişisel nitelikleri nedeniyle Müslüman Kardeşler'e kendi renkleri verdiler. Askeri diktatörlük rejiminin getirdiği ağır baskı koşulları yüzünden mutedil İhvan çizgisinden koparak şiddete başvuranlar da oldu. İhvan merkezi, şiddet yöntemlerini benimseyen gruplarla arasına mesafe koyarak geleneksel çizgisini muhafaza etmeye çalıştı.