Benim yazılarımı takip edenler mutlaka birliler, en son söyleyeceğimi en başta söylerim ki meramım açık ve net bir şekilde bilinsin. Bu hafta da yine en sonda söyleyeceğimi en başta söyleyeceğim. Viranşehir’de yaşayan herkes Viranşehirlidir. Hepsi benim kardeşimdir, asla ayırt etmedim etmemde. Ama biraz aile içi meseleleri de eleştirmek isterim.

                Viranşehirli olan hemşerilerimizin birbirlerine bakış açısı gerçekten sorgulanması gereken sosyolojik bir vakadır diye düşünüyorum. Özellikle birbirimizle olan ilişkilerde (Bu kişisel olur veya aşiretsel olur fark etmez) birbirimizin başarısını kıskanır bir adım öteye gitmemiz nedense istenmez. Bu eğitimde de böyledir, siyasette de böyledir, ekonomide de böyledir ve sporda da böyledir. Özellikle şu günlerde seçim havasında yer alan Viranşehirli aday adayları ve onların taraftarları Belediye başkanlığına aday olacaklar için sordukları ilk soru hep şu olmuştur; Hangi aşirettendir, eğer aşiret ise bu iş olmaz diye hemen son noktayı koyarlar. Anlamadığım bir insanın bir aşirete mensup olması suç mu?

                Birde olaya farklı bir gözle bakarsak, aşiret mensubu olanlar son dönemde iyi bir intiba bırakmadıkları için toplum tarafından ciddi bir şekilde eleştiriliyor. Bu eleştiri öyle bir hal aldı ki artık adam ağzıyla kuş tutsa da yaranamıyor. Bu durum bürokrat olarak atanan bir memleket çocuğu içinde geçerlidir. Bir hemşerimiz Viranşehir dışında herhangi bir göreve gelmişse bizim gurur duymamız gerekirken ilk verdiğimiz tepki acaba kimin torpili ile geldi olmuştur. Halbuki sevinmemiz gerekirken sırf bizim aşiretten değil mantığı bizi yanlış düşüncelere götürüyor.

                Mesela Viranşehir’de futbol takımlarımız var, bu takımlarımız yıllardır amatör kümelerden bir adım öteye gidememiş. İlk intiba şöyle oluyor; Eee biz yardım ediyoruz ama baştakiler bu yardımı gereği gibi kullanmıyor. Maalesef takımlarımızın başında bulunanlarda geçmişte böyle bir imaj bıraktıkları için bu düşünce hiç değişmiyor. Birde işin ekonomik tarafına baktığımız zaman hiçbir aşiret mensubu diğer bir aşiret mensubunun daha fazla kazanmasını tahammül edemiyor. Eğer böyle bir şey olursa o zaman dengelerin değişeceğini düşünüyor. Bu konuda Viranşehir’de zengin kesimin de hatası bulunuyor. Neden derseniz, onlarda geçmişte iyi bir imaj bırakmadılar ve paylaşmak yerine “ hepsi benim olsun kimin ne hali varsa görsün” düşüncesi onları bu duruma getirdi.

                Mesela Siyasi arenada bu durum çok bariz bir şekilde ortaya çıkar. Herhangi bir partiden aday adayı olacaklar parti merkezlerinde temayül yoklamasından geçerlerken hep ben merkezli düşündükleri için bir adım dahi öne gidemediler. Şu an Ankara’da nasıl biliniyoruz diye sorsanız en bencil siyasetçiler Viranşehirlidir diye söylerler.

                Peki biz nasıl bu hale geldik. Etrafımızda ki ilçeler bize 20 – 30 yıl fark atarken biz neden bu haldeyiz. Aslında bu sorunun tek bir cevabı var Ben merkezli düşünceden kurtulup biz merkezli düşünceye sahip olamadıktan sonra bizim durumumuz maalesef hep böyle devam edecektir. Kusura bakmayın biraz ağır olacak ama bu halimizle geleceğimiz olan çocuklarımıza da iyi bir miras bırakamayacağımızdan onlarında akıbeti maalesef böyle olacaktır. Şimdi iki elimizi yanaklarımızın üstüne koyup bu durumdan nasıl kurtulabilirizin hesabını yapmamız lazım. Benden söylemesi. Saygılarımla.