Düşünebilseydi kalbim,

olduğu yerde dururdu

Hissedebilseydi aklım,

çalışmayı durdururdu

Dünya büyülü ağaç,

insan kuru dal kurdu

Padişah böyle buyurdu,

bu bir imtihan yurdu

İnsanlık uyurdu,

Taa ki, Ahmed canla başla duyurdu..

İyi bir şey olsaydı zulüm,

mazluma ah yetişmezdi

Kötü bir şey olsaydı ölüm,

her yaşayan denemezdi

Ve bilirsin;

Ölüm yaşayan için

tekrarı olmayan bir deneyim

Siz, siz olun sakın evde denemeyin..

Yürüyebilseydi kalbim,

avuçlarına düşerdi

Ayakları olsaydı,

ayağa, ayaklarına düşerdi

Canımdan göçer,

canının kenarına yerleşirdi

Yeşerebilseydi kalbim,

sen, sen diye solardı

Yapraklarını bir bir,

gel, gel diye  yolardı

Ağlayabilseydi eğer kanardı,

Senlenmiş acıya, ekmek banardı

Tutuşabilseydi şayet yanardı,

Yarım kalmış sancıyı, tamamlardı

Üşüyebilseydi donardı,

yükseklerine kar yağardı

alçaklarına kadar inerdi, inlerdi

derinine indikçe iniltilerini dinlerdi..