O kadar çok beklettin ki, artık gelmesen de olur

Bilirsin; Güneş görmeyen her bitki yavaşça ölür

Etkileşim halinde kalmak gerekiyor oysa

Zira duygu alış verişi, duygusal zekayı geliştirir

Baharı yaşayabilmek için kışa katlanır ya tüm canlılar

Ama sen beni, güz üstü bıraktın..

Israrla çabasını sürdüren her iz süren

Bir gün izlediğinin gözlerinde dizginlenir

Biz ile delirmiş dünya dolusu siz, hepimiz

Yolunu bulmak için, en taze izleri takip ederiz

Onu arayana bir işaret verir ya tüm arananlar

Ama sen beni, iz üstü bıraktın..

Biri gelir, kalbini çalar göğsünden

Diğeri gider, aklını kaçırır başından

Her gün daha, biraz daha aşınmaktayız

Ne kadar anlatsak da maalesef, anlaşılmamaktayız

Kepçeyle koysan da, kaşıkla yerler anlamsızlaşmaktayız

Oysa hayat! Anlaşılmak üzere yazılmış yırtık bir defter

Aklı olan her sayfasını baştan sona hece hece ezberler

Düşünce; Ya vururlar, ya da elverir ya bütün insanlar

Ama sen beni, diz üstü bıraktın..

Derin bir nefes al, ümitsizliğe olmasın mahal

Kendine gel, uygun bir dille, kendinden özür dile

Zira ne kadar koysan da, dolmayacaktır bu file

Acılarına saygı göster, kaygıların ise yersiz, nafile

Ölünce; Sevdiklerini sırt üstü gömer ya bütün insanlar

Ama sen beni, yüzüstü bıraktın..