Yeter; Artık konuşma, sus!

 Zaten; Gönül bahçem hayli zamandır susuz

Bırak! Bal dökme tabağıma

Zira her çeşit şeker, nicedir dilimde tuz

Yol diye, bana bir takım şeyler öğretme

Bin bir emek ile ancak emekleyebilen

Şu canımın sırtından bir in hele

Önümden çekil sadece, yol ver, eğletme..

Hayatın şeridinde, birinizi tanırım

Diğerleriniz ise, hepiniz aynısınız sanırım

Yersiz önem atfettik, fazla anlam yükledik

İçinde, adınızın geçtiği cümlelere bir dönem

Samimiyet testine tabi tutarsak, Allahu âlem

İçinizden hiçe yakın, sağlıklı bir grup çıkar  

Görünen o ki; Çıkar, hepinizin taptığı tek sanem..

Dur! Ocağımda saman yakma

Zamansızlıkta, her ateş canımın camında buz

Karşıma geçip, masal anlatma!

Hikayemde adı geçen köpeklerin, alayı kuduz

Uzak bir yoldan geliyorum, hem de çook uzak

Her yeri el yapımı, insan üretimi tehlikeli tuzak

Hayatı geçiştirmiş, yasak şehirlerden geçiyorum

Bilinmeyen bir sakinin etkisinde, şehrin sakinleri

Gönül evlerinin kapıları kapalı, kaldırımları pasak

Yerde kalır kirlenirdi, dile düşen insanlığınız

Yerde kalır kirlenir

Şayet biz, insaf edip, el verip kaldırmazsak..

Ya nice olur halimiz

Biz de, onlar gibi kanarsak ve oturup ağlarsak

Oysa, devam etmeli talimiz

Gönül dizimizden kanasak, can evinden yansak da..

Hayat koşusunda biraz yavaşla

Çok koşma, çok konuşma, dur!

Beni de, daha fazla konuşturma vur!

Zaten heyecanını yitirmiş ve yorgun düşmüş ruhum

İncedir ve kırılgan, nicedir kabuğuna çekilmiş uyur

Bana süslü hayaller satmaya kalkışma, yerinde otur

İlla bir şey yapacaksan şayet buyur

Acı çeken her halimi, tarafsızca, altı tarafta gez duyur..