Bilindiği üzere daha bir asır önce tek yürek tek devlet bir ümmettik. Sonra dışarıdan ve içeriden, gizli aşikar bir çok dolap ve desiselerle elli küsür parçaya bölündük. O gün bu gündür ümmetin çileleri devam ediyor. İşgal, katliam, sömürü vs.

          Ancak zaman içinde işgal ederek sömürmekte olduğu İslam diyarlarını askeri güçle elinde tutmakta zorlanmaya başladı. Dolayısıyla hem isyan/kıyam dalgalarını durdurmak hem de işgal maliyetini düşürmek için kendi fikirleriyle büyütüp kendilerine ram ettikleri, İslam diyarından devşirdikleri birilerini valiler gibi atadılar. İsimleri, vasıfları farklıydı; kral, emir, devlet başkanı, cumhurbaşkanı vb. ancak hepsinin ortak özellikleri, kendi hanedanları için elde edecekleri az bir rant uğruna, ümmetin zenginliklerini emperyalistlere peşkeş çekmek… İşgalin faturaları kabarınca güya bazı ülkelere bağımsızlık vermişlerdi ama aslında valileri! vasıtasıyla sömürüyü daha rahat ve risksiz devam ettirdiler… İslam baharının şafağı doğuncaya kadar…

         Ancak ne yazık ki Ümmet baharıyla beraber ümmet topraklarında yaşanan sinsi ve karanlık işler şiddetlendi. Asrın kıyamı olan ümmet baharı, önce ümmeti sonra insanlığı cahiliye karanlığından kurtaracak kapasitedeydi. Ümmet topraklarında artık işgal, soykırım, katliam ve sömürü bitecekti. Annelerin feryadı, masum yavruların çığlıkları son bulacak, mazlumların gözyaşları dinecekti. Artık haksız yere kan akmayacaktı… İslam ümmetinin coğrafyasına artık; huzur, güven, barış ve esenlik gelecekti.

Ancak demokrasi (!)ve insan hakları (!) nutukları atmakta tablada kül bırakmayanlar, helvadan putlarını yiyiverdiler. Kendi ülkelerinde insan hakları olmalıydı. Ancak İslam ümmeti için bu olmazdı. Çünkü İslam ümmetinde halkın söz sahibi olması, her renkten kâfirlerin sömürü çarklarının zora girmesi, hatta bitmesi demekti. Bunun için dışarıdan ve içeriden gizli aşikâr tüm plan ve desiselerini harekete geçirdiler.

         İslam baharının ilk durağı Tunus’ta planlı suikastlar devam ederken, ümmet baharının ana merkezi olan Mısırda daha büyük planlarını işleme koydular. Aslında onların planları halk devrimiyle yaşadıkları ilk şok dalgasından hemen sonra başladı. Ülkenin tüm birimleri adeta stop edildi. Kendi kendine yetecek kadar petrole sahip ülke İnsanları, akaryakıt kuyruklarına mahkûm edildi… elektrik kesintileri hayatı felç etti… Temizlik işçileri iş durdurarak memleketi perişan ettiler. Polis gücü stop etmekle kalmadı, baltacı ve çapulcuları harekete geçirerek, anarşi, tedhiş, hırsızlık, kapkaç vs. cürümlerle insanlar hayattan bezdirildi. Tüm bu suç makinaları gibi çalışan binlerce anarşist körfez ülkeleri, İsrail ve ABD tarafından özel olarak fonlandılar ve fonlanmaya da devam etmektedirler.

Derken askeri darbeyle seçilmiş cumhurbaşkanı alaşağı ettiler. Referandumla kabul edilmiş anayasayı rafa kaldırdılar. Şimdi derin devletin tüm hünerleriyle ümmet baharını bitirmek istiyorlar. Silahsız insanların üzerine her tür silahlarla saldırıyorlar. Katliam yapıyorlar, kesiyorlar biçiyorlar, öldürüyorlar… Binlercesini tutukluyorlar. Tutuklananlardan haber alınamıyor.

         Bununla yetinmeyip türlü türlü kalleşliklere başvuruyorlar… Her türlü iftira ve aslı astarı olmayan karalama kampanyalarına başvuruyorlar. Baltacılarının vahşi görüntülerini, medya gücüyle Müslümanların terör girişimleri olarak dünyaya yaymaya çalışıyorlar. Karayı ak, akı kara gösteriyorlar. Batılı hak, hakkı batıla dönüştürüyorlar.

         Ancak zalimler bilsinler ki sonları yakındır. Tarihin çöplüğü, zalimlerin leşleriyle dolu… firavunlar, nemrutlar, Karunlar, Şeddatlar, Ebu Cehiller Ebu Lehebler dönemine gitmeye gerek yok. Daha dün yine batılıların ümmetin başına bela ettikleri Saddam, Zeynelabidin bin Ali, Kaddafilerin sonları nasıl oldu… Bu gün sırtını ümmet düşmanlarına dayayıp halklarına zulmeden: Sisiler, Krallar, Emirlerin akıbetleri de farklı olamayacaktır. Sonuçta zalimler kaybedecek mazlumlar kazanacaklardır.

Acil çağrı

         Zulme karşı, mazlumun yanında olanlar! Batıla karşı, hakkında safında duranlar! Gelin her şehirde ADEVİYYE direnişleri başlatalım. Her şehrin merkezi bir meydan veya parkında yapabildiğimiz kadar çok kalabalıklar halinde sivil direnişe geçelim, Mısırdaki kardeşlerimize destek verelim. Belediyeler, STK lar, özel ve tüzel kişilikler bir araya gelerek, işbirliği yaparak ses verelim. Ramazanın son on günü itikâf vaktidir. Bu yıl itikâf yerine meydanlarda direniş duruşuna geçelim. Dua, zikir, Kur'an, namaz vs. ibadetlerle manevi destek verelim. Tekbir ve tevhid sedalarıyla yeri göğü inletelim…

         Ayrıca sosyal medyayı çok daha yoğun olarak kullanalım. Dünyadaki tüm zalimlere ve onların işbirlikçilerine / destekçilerine uyarı mesajları gönderelim. Mazlumlara ise teselli, sabır, sebat ve direnişe devam mesajları gönderelim. Ayrıca gösteri yürüyüşleri, basın açıklamaları / bildirileri, mitingler, gıyabi cenaze namazları vs. vs. unutmayalım ki bu bahar, Arapların değil ümmetin baharıdır. Dava herhangi birırkın ve bölgenin değil, tüm ümmetin davasıdır.“Yoksa siz, sizden öncekilerin başına gelenler, sizin de başınıza gelmeden cennete gireceğinizi mi sandınız? Peygamber ve onunla beraber mü’minler, “Allah’ın yardımı ne zaman?” diyecek kadar darlığa ve zorluğa uğramışlar ve sarsılmışlardı. İyi bilin ki, Allah’ın yardımı pek yakındır.” (Bakara 2/214)