Meyve ağaçları için budama olmazsa olmazlardandır. Herkes budama yapmaya çalışıyor fakat bilmeden ve zamansız yapılan ağaç budamaları ciddi verim düşüklüğüne neden olabiliyor. Ağaç budama zamanı  denilince aklımıza mart ayı gelir. Aslında en uygun  budama zamanı ağaçlar yapraklarını döktükten sonra yapılan budamalardır. Yöremizde genellikle bu tarih kasım aralık aylarına denk gelir. Bu tarihlerde yapılan budamalar ağacın  kışa daha dayanıklı girmesini ve erken uyanmasını sağlar. Mart ayında yapılan budamalar ise genellikle havalar ısındığı için ağaç suyunu dışarıya yaralardan akıtmaya başlar bu istenmeyen bir durumdur. Budamanın oluşturmuş olduğu yaralardan değişik hastalıklar bulaşır. Geç yapılan budamalarda yara yerleri macun ile kapatılırsa bazı hastalık ve zararlılardan az etkilenmiş olur. Meyve ağaçlarının budamaları çeşidine göre değişiklik gösterir. Örneğin; Şeftali ağaçlarında durum biraz farklıdır, şeftali her yıl sert bir şekilde budanması gereken bir  ağaç türüdür. Öyle ki budanmadığı zaman verimde ciddi bir düşüş yaşanır.

Budama işlemi teknik bir işlemdir. Meyve yetiştiriciliğinde, meyve ağaçlarının fizyolojik faaliyetleri üzerine teknik uygulamalarla etkili olunabilir. Ağaçları budama işlemleriyle kısa zamanda ürün vermeye başlatabileceğimiz gibi, meyve başlama zamanını da geciktirebiliriz. Örneğinin, meyve fidanlarının daların kesilmeden bırakılmaları, eğilmeleri, bükülmeleriyle bunlar üzerinde çiçek tomurcuğu oluşumunu hızlandırır, meyve ağacını çok kısa bir sürede meyve vermeye yönlendirebiliriz. Öte yandan, bir fidanın dalları kısa kesilir ve bu işlem her yıl tekrarlanır ise çiçek tomurcuğu oluşması o denli geç olur. Ayrıca değişik kuvvette anaçlar kullanarak meyve ağaçlarının bodurlaşmalarını yada onların çok kuvvetli bir taç yapmalarını teşvik edebiliriz. Bu nedenledir ki, değişik çevre koşullarında yetiştirilen meyve ağaçlarının sağlıklı gelişmeleri ve kısa zamanda ürün vermeye başlamaları için, budama tekniğinin iyi bilinmesi ve uygulanması ile diğer kültür önlemlerinin gereği gibi yerine getirilmesi zorunludur. Budama tekniği bakımından başvurabilecekleri bazı ilkelerin açıklanması uygun ve yerinde olacaktır.

Meyve ağaçlarının fizyolojik dengesiyle budama işlemlerinin şiddetle uygulanması arasında önemli bir ilişki vardır.bir meyve ağacında,ana dallar tacın oluşumunu sağlar, yardımcı dallar ağaca şekil verir, meyve dalları ise genaratif faaliyeti yönlendirir. Bu nedenle, meyve ağaçlarının özellikle şekillendirme budama işlemleri vejatatif gelişmenin görüldüğü odun dallarına uygulanmalı, meyve dallarına zorunlu olmadıkça dokunulmamalıdır. Bu ilkeye uygun olarak hareket edildiği takdirde, meyve ağaçlarına iyi bir şekil verebileceği gibi, bunların kısa zamanda meyveye yaması da sağlanır. Meyve ağaçlarında  vejatatif gelişme meyve ağaçlarının büyüme noktalarında , yani uç kısımlarında olacaktır. Bu yüzden budama uç kısımlarda uygulanmalıdır. Yardımcı dal üzerinde titizlikle durulmalıdır. Yardımcı dallar ana dallar üzerinde mümkün olduğu kadar eşit uzaklıkta olmalıdır. Ana dallar arasında gelişme  bakımından dengesizlik varsa bunlar açı genişleterek, kuvvetli dallar üzerindeki meyveler tamamen bırakılarak gelişmesi zayıflatılarak düzeltilebilir. Besin maddelerinin dağılmaları ile depo edilmeleri meyvelerin gösterişli ve kaliteli olmaları, dalların ışıktan eşit şekilde yarar sağlayabilmeleri ve kültür işlemlerinin kolaylıkla uygulanabilmesi için ağaçların taç oluşumunda simetriye dikkat edilmelidir. Meyve ağaçlarının budanma şekli, meyve tür ve çeşidine, ağaçların yaşına, toprak ve iklim koşullarına, budamadan beklenen amaca ve ağacın gelişme gücüne göre değişir. Bu nedenle her meyve tür ve çeşidinin değişik iklim ve toprak koşullarındaki gelişme gücünün ve bunların budamaya karşı gösterdiği tepkilerin iyi bilinmesi gerekir. Ayrıca dalların kesilmesi, bırakılacak ve kesilecek dalların iyi seçilmesi konusundaki genel kuralların da bilinmesi zorunludur.