Tüm dünyayı kasıp kavuran küresel bir zulmün varlığı gün gibi ortadır. Tabi bu zulmün bölgelere yansıması farklı... Bu zulüm bölge, ırk, renk, inanç, dil vb. farklılıklara göre değişiklik arz ediyor. Ama en büyük fark Müslüman ve gayri Müslim farklılığında kendini gösteriyor.

Şu an zulmün altın çağını yaşadığı malum. Ancak bilinmelidir ki bu zirveden sonra düşüş muhakkaktır. Zira şafağın en yakın olduğu an karanlığın en zifirileştiği andır. Resulullah (sav) ın tabiriyle zulüm zulumattır, yani karanlıktır. O karanlık da şu en zifiri anındadır. Biraz daha sabır, sebat, direniş… Sonrasında zafer inşallah.

Tabi şunu da unutmayalım ki zulüm kendiliğinden bitmez. Mazlumların güç birliği ve işbirliği yaparak beraberce mücadeleleri esastır. Bu seçim falan da demek değil. Seçimler önemli… Seçimlere katılıp oylarımızı zalime karşı ve mazlumlardan yana olana kullanacağız. Ancak ondan sonra iş bitmiyor, belki daha yeni başlıyor. Dolayısıyla “durmak yok yola devam sloganı çok yerinde…

Bir seçim bitti ama daha önümüzde nice seçimler var. Şunu her kese anlatın. Oy kullanmayan, dolaylı olarak zalim olana katkı sunmuş olur. Oy kullanma işi fıkhi, ameli bir konu olup tartışmaya açıktır. İçtihada açık konularda ise farklı görüşlerin ortaya çıkması doğaldır. Dolayısıyla her iki tarafında anlayışlı davranarak birbirinin görüşüne tahammül göstermesi esas alınmalıdır. Aksi halde değil asgari, azami müştereklerde dahi ittifak düşünülemez. Önemli olan konuyu değerlendirenlerin konuda uzman ve ehliyetli olmalarıdır.

Bir diğer yersiz tartışma da İslami cenahtan değişik parti bünyesinde çalışan Müslümanların tartışmasıdır. Daha doğrusu bir tarafın, diğerini tekfire yeltenmesi veya münafıklıkla suçlamasıdır. Şayet oy kullanmak veya siyaset yapmak, inanç açısından tehlikeyse bu her ikisi için de geçerli olup bu konuda biri diğerinden daha şanslı değildir.

Ancak doğru olan siyasetle uğraşan Müslüman’ın siyaseti yalnızca bir araç olarak görmesidir. Amaç ise Allah (cc) ın dinini ihya ve ikame etmektir. Bunun için asıl olan, nebevi metottur. Bu da davet, tebliğ, eğitim vb tüm meşru vasıtaların kullanılmasıyla olur. Siyaset ise nebevi metotla çalışırken yolumuza çıkan ve çıkması muhtemel engelleri aşmada bir vasıtadır. Yoksa amaç/davanın kendisi değildir.

Zulüm yapana 'zâlim' zulme uğrayana da 'mazlum' denildiğini tekrar hatırlayalım.

Zulme rızâ da zulümdür. Bir zâlimin zulmüne engel olmak için çalışmamak, susup oturmak, onun zulmüne ortak olmak demektir.

Zulümle mücâdele yalnızca mazlumların görevi değildir. İnsanlık onuru taşıyan, insan haklarının değerini bilen herkes zulümle ve zulmün uygulayıcısı zâlimlerle mücadele etmelidir.

Kur'an mü'minlere, zulme uğrayanlar uğruna mücadele etmeyi, hatta savaşmayı emrediyor (Nisâ 4/75)

Zulmedenler, tevbe edip zulümlerinden vazgeçmedikçe ve hakları sahiplerine vermedikçe, kendileri için bir kurtuluş yoktur. Zulmün sonu kötü ve çöküştür (En'âm, 6/135; 28/Kasas, 37).

.

Bir kudsî hadisde şöyle buyuruluyor:

"Ey kullarım! Ben nefsime zulmü haram ettim, onu sizin aranızda da haram kıldım. Öyleyse birbirinize zulmetmeyin." (Müslim, Birr 15, hadis no: 2577, 4/1994)

Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor ki:

"Üç kimsenin duâsı reddolunmaz: Oruçlunun duâsı, orucunu açarken; adâletli yöneticinin, bir de mazlumun duâsı. Allah (cc) mazlumun duâsını göklerin üstüne yükseltir ve o duâ için gökyüzü kapıları açtırılır.

Allah teâlâ da: 'İzzetime andolsun ki, bir süre sonra da olsa sana yardım edeceğim' buyurur." (Tirmizî, Deavât 129, hadis no: 3598, 5/578)

Kur'an'ın zâlimler hakkında tehdit edici bir uyarısı şöyle:

"Zulmedenler nasıl bir inkılâpla devrileceklerini (yakında) bileceklerdir!" (Şuarâ 26/ 227)

Onurlu insanların tavrı şu olmalıdır:

"Kim olursa olsun, mazluma yardım etmek; kimden gelirse gelsin, zulme karşı olmak." Kalemle, sözle, tavırla, duayla veya bir oyla da olsa…