Genç talebelerim adıma bir web site oluşturdular. Bu sitede bir de “soralım öğrenelim” bölümü açmışlar. Aslında güzel bir hizmet ama ben buna yeterince zaman ayıramıyorum. İnşallah işler biraz daha oturursa bu iş de rayına oturur. İşte o sorulardan biri Mustafa Karagül’ün sorduğu soru ki, özetle şöyle:

“Esselamu aleyküm hocam Rabbim yar ve yardımcınız olsun. Sorum çalgılı ilahi ve ezgi dinlemek ne derece caizdir. Ayrıca genel olarak İslam’ın müziğe bakış açısı nedir?
Allah razı olsun. Allah'a emanet olunuz.

Müzik, iki tarafı keskin kılıç misali, hak namına da batıl adına da kullanılabilen, çok etkin bir sektör haline gelmiştir. Def dışındaki müzik aletlerinin; İlahi, kaside, naat ve ezgilerde kullanılmasına gelince, netice olarak diyebiliriz ki, fetva olarak haram değil, ancak takvaya da uygun değildir.

Selef âlimlerinden sözleri meşru olan müzikte müzik aletlerinin kullanılmasını caiz görenler olmuştur. Ancak selef ulemasının cumhuru/büyük çoğunluğu, def dışındaki müzik aletlerini caiz görmemişlerdir. Bu âlimlerinse çoğunluğu tahrimen mekruh görürken, haram diyen âlimler de vardır.

Muasır âlimler ise genel olarak sözleri meşru olan, hatta ahlaksızlığın yayılmasında silah olarak kullanılan müzik silahına, aynı silahla cevap vermek için müzik aletlerini caiz görmüşlerdir. Özellikle müziğin, İslami ve ahlaki eğitim aracı olarak kullanılması…

Müzik yapmanın ve dinlemenin hükmü İslam âlimleri tarafından çokça tartışılmış, lehte ve aleyhte çok şey söylenmiştir. Tarafların ileri sürülen görüşleri, gerekçeleri ile birlikte değerlendirildiğinde müziğin mutlak anlamda yasaklanmadığı, aksine ilke olarak mubah kılındığı sonucuna ulaşılır (Zeylaî, Tebyînü‟l-hakâik, IV, 222).

Kur'an ve sünnette müzikle meşgul olmanın, müzik dinlemenin mutlak anlamda günah olduğunu gösteren deliller bulunmamaktadır. Aksine, Resulullah (sav) ilke olarak müziğin caiz olduğuna işaret sayılabilecek nitelikte ifadelerinin bulunduğunu bilinmektedir. Nitekim o, nikâhın duyurulması için def çalınmasını öğütlemiştir (Tirmizî, Nikâh, 6). Yine bir bayram günü Hz. Âişe‟nin yanında def çalıp türkü söyleyen iki cariyeye çıkışmak isteyenlere “Bırakın bu gün bayramdır” diye uyarıda bulunmuştur (Müslim, Îydeyn, 16).

İslam dini müzik konusunda ayrıntılı ve özel hüküm koymak yerine genel ilke ve amaçları belirlemekle yetinmiştir. Buna göre mesela cinsel arzuları tahrik eden, şehevi ifade ve tasvirler içeren, haramları güzel gösteren ve belli bir kadının özelliklerini anlatan müzikleri yapmak ve dinlemek günahtır, haramdır. Dinimizin temel inanç, amel ve ahlak ilkelerine aykırı olmayan, haramların işlenmesine sebep olmayan yiğitlik türküleri veya çocuklara güzel ahlak, saygı sevgi öğreten eğitim maksatlı müzik türlerini dinlemekte ise dinen bir sakınca yoktur. Bunun adının türkü, şarkı, ezgi veya ilahi olması fark etmez.

                Takdir edersiniz ki hayatımızın her aşamasında olduğu gibi, müzik konusunda da ciddi yozlaşmalar var. İlk “İslami” radyo ve televizyonlar açıldığı zaman, müzik yapanlar, def dışındaki enstrümanları kullanmaya yanaşmıyorlardı. Zaman içinde ucundan kıyısından bazı fetvalar verildi. Sonra bu fetvalar alabildiğine esnetilip sündürülerek bu günlere gelindi. Artık bizim müziğimizin adı yeşil pop olmuştu… Bu günün âlimlerinin meşru maksat ve gayeler için kullanıldığı takdirde müzik aletlerinin caiz olduğunu söylediklerini ifade etmiştim. Ancak neden hiç işin takva yönünü gündemimize almıyoruz. Gereğinde var olan fetvaları da kendi durumumuza göre sündürüyoruz. Şimdilik “Vellahu e’lemu bisavab” diyerek bitirelim. Bu konu biraz daha açılmaya da muhtaçtır. Selam ve dua…