Çocuklarımız sadece yarınlarımız değil, her şeyimizdir. Bu günümüz, yarınımız hatta dünyamız ve ahiretimizdirler. Yarının toplumu bu günkü çocuklarımızdan oluşacaktır. Çocuklarımızı İslam ve Kur'an üzere eğitip terbiye edersek, yarının toplumu; İslam toplumu, Kur'an toplumu olacaktır. İslam üzere eğittiğimiz çocuklarımız, sadece bu dünyada izzetimiz ve yüz akımız olmakla kalmayacak, ahirette de en büyük kazancımız olacaklardır. Peygamberin müjdesiyle biz ölüp gittikten sonra bile salih olarak yetiştirdiğimiz çocuklarımız, arkamızdan bize sevap göndermeye devam edeceklerdir.

Çocuk eğitimiyle ilgili tavsiyelere devam edelim:

·        Anne baba, güzel ahlak, taat ve ibadette en güzel örnekliği sergilemelidir. Zira en güzel eğitim lisanı hal ile anlatmaktır.

·        Çocuğun yanında başkaları kötülenmemeli.

·        Hep şiddet kullanılarak çocuğu yönlendirmeye çalışan ana baba; çocuğun korku içinde asabi ve saldırgan olmasına, kendi problemlerini şiddet yoluyla çözmeye çalışmasına sebep olur.

·        İyi iş ve davranışları ödüllendirilmeli, kötülerinin ise zararı tatlı dille anlatılmalı.

·        Tenkit gibi aşırı takdir de uygun değildir. Aşırı sevgi ve takdir, çocuğu şımartabilir.

·        Çocuğu suçlamak, lakap takmak, alay etmek, tehdit etmek uygun değildir. Git gel gibi emir yerine gider misin, gelir misin gibi ifadeler kullanmalı.

·        Çocuk edepli konuşmalı. “Lütfen, teşekkür ederim, özür dilerim, peki efendim” gibi kelimeler kullanmasını öğretmeli.

·        Hatalı olunca hatamızı kabul edip özür dilememiz, onun da hatası olursa özür dilemeyi öğrenmesine yol açar.

·        Çocuğa, israf etmemesini, saçıp savurmamasını ve kanaatkâr olmasını öğretmelidir.

·        Çocuğun uygunsuz arkadaşlıklar kurması ve kötü yerlere gitmesine mani olmalıdır. Bunun da en uygun yolu, ona iyi arkadaşlar bulmanın sağlanması ve faydalı yerlere gitmeye alıştırmaktır. Çünkü insan sosyal bir varlıktır ve yalnız yaşayamaz.

·        Çocuğa babasının malı ile rütbesi ile övünmemesi tembih edilmelidir! Tevazu sahibi ve kibar olması öğretilmelidir!

·        Başkalarından bir şey almanın zillet olduğu, veren elin alan elden üstünlüğü bildirilmelidir! Cimriliğin çirkinliği öğretilmelidir!

·        Fazla konuşmaktan çocuğu men etmelidir! Fazla konuşmanın hayâsızlığa yol açtığı, çenesi düşüklüğün kötülüğü belirtilmelidir!

·        Doğru da olsa, çokça yemin etmesine izin vermemelidir! Vara yoğa yemin, kötü bir alışkanlıktır. Büyüklere saygı ve onlara yer vermenin ve herkesle iyi geçinmenin önemi anlatılmalıdır.

·        Küçükken namaza alıştırmalı, yedi yaşından itibaren namaz kılması telkin edilerek en geç on yaşında kendi isteğiyle namaz kılması sağlanmalıdır.

·        On yaşına gelen erkek ve kız çocuklarının yataklarının ayrılması.

·        Her işi adet olarak yapmaması, niyetle, şuurla yapmasının lüzumu anlatılarak, adet ve ibadetin farkı öğretilmelidir.

·        Her Müslümanın birinci vazifesi, evladına İslamiyet’i ve Kur'an-ı kerimi öğretmektir. İslâm dinine karşı olanlar, bu mühim noktayı anladıkları içindir ki, gizli aşikâr şunları söylüyorlar: “Gençliğin ele alınması birinci hedefimizdir… Çocukları dinsiz olarak yetiştirmeliyiz… İslamiyet’i yok etmek ve Allah’ü Teâlâ’nın emirlerinin öğretilmesini ve yaptırılmasını engellemek için, gençlerin kafalarını yormamalıdır. Din bilgilerini büyüyünce kendileri öğrenirler…” diyorlar.

·        Bugün, bütün Hristiyan ülkelerinde, bir çocuk dünyaya gelince, ona bozuk dinlerinin gereklerini uyguluyorlar. Her yaştaki insanlara, Hristiyanlığı titizlikle aşılıyorlar.

·        Bir şeyi, zıttı kırar. Kötü huyları, iyi huylar yok eder. Bu bakımdan kendini zorla da olsa, iyi işler yapmaya alıştırmalı, onları adet haline getirmelidir. Çocuk, ahlâkı iyi olan insanlarla arkadaşlık ettirilirse, güzel huylar kendiliğinden onun tabiatı olur. Çocuklar böyle yetiştirilirse, dünya ve ahiret saadeti elde edilir. “Rabbim! Beni namaza devam eden bir kimse eyle. Soyumdan da böyle kimseler yarat. Rabbimiz! Duamı kabul eyle.” (İbrahim 14/40) Mevla’m nesillerimizi Salihlerden eylesin âmin… Selam ve dua…