Her bir eseri en güzel onun müessiri bilir. Her bir elektronik eşya kendi kullanma kılavuzuna göre işletilir. Çünkü o kılavuzu o eşyanın üreticisi hazırlamıştır. İnsan da kâinatın sahibinin eseridir. İnsanı en güzel Rabbul âlemin bilir, dünya-ahiret huzur, güven ve saadetini sağlayacak kaide ve kuralları O (cc) koyar.

                Kaldı ki cihaz, alet ve edevatı inceleyip öğrenmek ve işletmek mümkün. Çünkü gözle görülen elle tutulan nesnelerdir. Ama insanın bedeninin yanı sıra birde ruhu var ki, onu insanın bilmesi mümkün değil. Ruhu sadece yaratan Allah (cc) bilir. “Sana ruh hakkında soru soruyorlar. De ki: “Ruh, Rabbimin bileceği bir şeydir. Size pek az ilim verilmiştir.” (İsra 17/85)

                İnsan içinde olduğu saniyeyi bilir ama bin yıl, yüz yıl sonrasını değil bir dakika sonrasını dahi bilemez. İnsan içinde bulunduğu ortamı kabataslak görür, ama duvarın arkasını göremez. Hatta üzerinde oturduğu minderin altında bir yılan veya akrebin olup olmadığını dahi bilemez. İnsanın gücü, kudreti, bilgisi, görmesi, işitmesi vs. sıfatları nisbîdir… Cüz’idir… Sınırlıdır…

 Ama Allah (cc) geçmişi ve geleceği her şeyiyle en ince detaylarıyla ezelden ebede bilmektedir. Onun (cc) zatı gibi sıfatları da ezeli ve ebedidir. Onun kudreti, rahmeti, sonsuzdur.

“Göklerdeki, yerdeki bu ikisi arasındaki ve toprağın altındaki her şey, yalnızca O’nundur.

Sen sözü açığa vursan da, gizlesen de Allah için birdir. Çünkü O, gizliyi de bilir, ondan daha gizli olanı da.” (Taha 20/6-7)

İnsanı kötülüklerden caydırmanın bir yolu da ona Allah korkusu ve ahiret bilincini yerleştirmektir. “De ki: "Sizin kendisinden kaçıp durduğunuz ölüm var ya, o mutlaka size ulaşacaktır. Sonra gaybı da, görünen âlemi de bilen Allah'a döndürüleceksiniz de, O size yapmakta olduklarınızı haber verecektir." (Cuma 62/8) Cebrail (as) Resulullah (sav) a gelerek şöyle dedi “ey Muhammed (sav)ne kadar yaşarsan yaşa mutlaka bir gün öleceksin. Kimi ve neyi seversen sev mutlaka ayrılacaksın. Ne amel işlersen işle mutlaka hesap vereceksin.”

Bir toplum düşünün ki, ana okuldan üniversiteye varıncaya kadar öğretim ve eğitimin her safhasında nesline/gençliğine murakabe gerçeğini öğretiyor… Ahiret bilincini tam manasıyla veriyorsa, o toplum huzur, güven ve barış içinde olup hem dünya hem ahirette azizdir, aziz olacaktır. Aksi halde bu gün yaşanan nice kadınlı erkekli cinayetler gibi nice olaylarla hayat daha da kötüleşerek devam edecektir.

Üç kıtaya yayılan 1350 yıllık İslam tarihi boyunca, İslam coğrafyasında yaşanan suçların istatistiğini çıkarsınlar. Bir de bir avuç kalmış Anadolu topraklarında işlenen bir yıllık değil, sadece bir aylık suçların istatistiğini çıkarsınlar. Görülecektir ki kesinlikle tüm ümmet coğrafyasında 14 asır boyunca işlenen suçları aşacaktır.

Bu vatanın ekmeği suyuyla beslenip, mukaddes değerler uğruna vatana canlarını kurban, kanlarını sebil eden ecdadın bu değerlerini gericilik, orta çağ karanlıkları olarak gören ilerici, aydın (!) laikçi hokkabazlar bunu hiç düşünüyor mu? Hadi 50-60 yıl önce geri kalmayı, işsizliği, suçların artmasını, cehaleti vs. sorunları dine yani İslam’a bağlıyorlardı. Peki, şimdi ne diyecekler. İşte yüz yıla yakındır, bu ülkede şeriatın Ş si dahi yasak. Ama suçlar hep çoğalarak devam ediyor. Saygı, sevgi, şefkat, merhamet, yardımlaşma, dayanışma, paylaşma, komşuluk, akrabalık ilişkileri aşınmaya devam ediyor. Bu fazilet ve erdemler, yine her şeye rağmen kısmen de olsa İslam’ın bazı prensiplerini muhafaza edenler tarafından yaşatılmaya çalışılıyor.

Peki, yıllardır muasır medeniyet diye insanımıza yutturulmaya çalışılan, batı kültürü, insanlığa ve ülkemiz insanına ne verdi. Ahlaksızlıkta sınır tanımayan, büyük küçük, saygı sevgi bilmeyen, paylaşma, yardımlaşma ve dayanışmayı enayilik olarak gören, insan müsveddesi gençler… Hayatı, hazlardan ibaret gören, maddeyi ilah edinen, şehvete tapınan batı kültüründen başka ne beklenir. Evet, dostlar aldattılar bizi… Kandırdılar nesillerimizi…

Çare İslam’a dönmektedir. Yoktan var eden Allah (cc) ın emirlerine, Resulullah (sav) ın öğretilerine teslim olmaktadır. İslam adaleti sadece bizim değil, İslam ümmetinin ve tüm insanlığının da kurtuluşu olacaktır. Batasıca batı aile konusunda örneğimiz olamayacağı gibi bu konuda da örneğimiz olamaz. Şunu unutmayalım ki İslam’ı yaşadıkça, ilahi emirlere teslim oldukça yüceliriz… Huzur, refah ve eman buluruz. Aksi takdirde alçalmaya, gerileme devam ederiz dünyada zillet, ahiretteyse azaba müstahak oluruz. “…Yoksa siz Kitab'ın bir kısmına inanıp, bir kısmını inkâr mı ediyorsunuz? Artık sizden bunu yapanın cezası, dünya hayatında rezil olmaktan başka bir şey değildir. Kıyamet gününde ise onlar azabın en şiddetlisine uğratılırlar. Çünkü Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.” (Bakara 2/85)

Vahyin öğretileriyle büyüyen bir nesle zorla dahi kötülük yaptıramazsınız. Ama çağdaş uygarlık diye yutturulan batının; “her şey benimdir altta kalanın canı çıksın” prensibiyle büyüyen, aldığı çağdaş (!) eğitim sonucu hayatı, mide ve uçkurdan ibaret gören insanların her birinin başına bir bekçi dikseniz dahi kötülüğüne engel olamazsınız. Çözüm yeniden İslam’a dönmek, Allah (cc) ve onun öğretilerine teslim olmaktadır. Selam… Dua…