Hicret nedir?

• Allah (cc) ın dini uğruna ev-bark, mal-mülk ve en yakınları dahi terk edebilmenin pekiyiderecesinde imtihanıdır.
• Şerre bulaşmamak için başvurulan tedbirdir.
• İslam’ca bir hayat yaşayabilmek için zemin araştırmak, Taifte, Habeşistanda bulamazsak ta Medine yi aramaya devam etmektir.
• Şirke karşı kıyam, tevhidi ihyada ısrar, azim, sabır ve sebatın en güzel örneği…
• İleriye daha sağlıklı hamle yapmak için geriye yay misali gerilmektir. (gerileme ve kaçış değil)
• Daha gür filizlenip olgunlaşmak ve meyve vermek için müsait zemine geçiştir.
• Zalimlere hadlerini bildirmek için güç toplamaktır.
• Her tür şerden hayra, batıldan hakka irtihaldir. Tembellikten aktifliğe, korkaklıktan cesarete, cimrilikten cömertliğe, kibir-gururdan tevazua, adavetten kardeşliğe, tefrikadan birliğe… Kısaca riyadan, ücuptan, hasetten vs. manevi hastalıklardan arınıp, ihlas ve ihsanı kuşanmaktır HİCRET.
• Hicret, sadece İslam ümmeti değil, tüm insanlık için tarihi bir olaydır. Öyle büyük bir olaydır ki, Ömer (ra) tarafından İslami takvimin başlangıcı olarak alınmış. Tüm sahabeler de (ra) icma ve ittifakla kabul etmişlerdir. Zira insanlığı şirk ve küfür karanlığından kurtarıp, imanın nuruyla aydınlatan İslam’ın vatan edinmesine ilk adımdır hicret.

Ancak gel gör ki hicret, takvim yapraklarında nostaljik bir anı, 1436 yıl önce Arabistan’da yaşanmış sıradan bir göç durumuna indirgenmiş. Bizim kültürümüzle, hatta İsa (as) veya herhangi bir peygamber ve peygamberi öğretiyle alakası olamayan miladi yılbaşı, haftalar hatta aylar öncesinden hazırlıklarla, malum odaklarca neslimizin kulak, göz ve beyinlerine doldurulurken, hicri yılbaşının gündeme gelmesi konusunda yaprak kımıldamıyor.

Zaten Arabistan kaynaklı her şeye karşı, insanımızda kasıtlı bir önyargı oluşturulmuş durumdadır. Öyleki, Allah (cc) ınşeriatını dahi “Arapİslam’ı, acem İslam’ı, Anadolu İslam’ı” gibi yaftalarla kategorize etmektedirler. Anadolu İslam’ıyla taat-ibadetten uzaklaştırılmış, isim Müslümanlığına ve sadece sevgiye indirgenmiş bir inanç sunuluyor, hatta İslam dışı birtakım ritüellere özendiriliyor. Allah (cc) ın dini olan Arap İslam’ıysa “orta çağ karanlığı” “irtica” “çöl arabı bir çobanın öğretileri” olarak lanse edilmektedir.

Şia ise ayrı bir dert… Muharrem ayını iple çekerek, ümmet arasında her yıl fitne ateşini yeniden körüklüyor. 1375 yıl önce vuku bulan Hüseyin (ra) in şehadetini bahane ederek ümmeti hüseyniler ve yezidiler diye ikiye ayırıyor. % 7-8 Şiahüseyni ve ehlibeytçi, geri kalanı (haşa) yezidi, ehlibeyt düşmanı. En çok “islam birliği” ve “kardeşlik” edebiyatı yapan Şia’nın kardeşliğin altını oyan bu oyunu her yıl tekrarlaması, yaman bir çelişki doğrusu.

Sanki Hüseyin (ra) i tüm ehlisünnet katletmiş veya onun vahşice katledilmesini onaylıyorlarmış gibi, tüm ehlisünnete karşı kin ve nefretin her yıl tazelenmesi anlaşılır gibi değil. Bunun İslam ümmetine tarih boyu hep zararı oldu, hiç faydası olmadı.Hâlbuki ki bu cürüm, sadece Yezid ve emrindeki bir grup askerinin suçudur ve bu, 1370 yıl önce yaşanmış bir olaydır. Ne o zamanki ne de şimdi ki ehlisünnet camianın bu işle uzaktan yakından bir alakası, onayı ve tasvibi olmadığı gibi bu vahşetin hep kınayıcısı ve lanetleyicisi olmuşlardır.

Şu ayetleri tefekkür edelim.

İnkâr edenler, seni bağlayıp bir yere kapamak veya öldürmek, ya da sürmek için düzen kuruyorlardı. Onlar düzen kurarken, Allah da düzenlerini bozuyordu. Allah düzen yapanların en iyisidir. (Enfal 8/30)

Doğrusu inanıp hicret edenler, Allah yolunda mallarıyla canlarıyla cihat edenler ve muhacirleri barındırıp onlara yardım edenler, işte bunlar birbirinin dostudurlar. İnanıp hicret etmeyenlerle, hicret edene kadar sizin dostluğunuz yoktur. Fakat din uğrunda yardım isterlerse, aranızda anlaşma olmayan topluluktan başkasına karşı onlara yardım etmeniz gerekir. Allah işlediklerinizi görür.
İnkâr edenler birbirlerinin dostlarıdır. Eğer siz aranızda dost olmazsanız yeryüzünde kargaşalık, fitne ve büyük bozgun çıkar.İnanıp hicret eden, Allah yolunda savaşanlar ve muhacirleri barındırıp onlara yardım edenler, işte onlar gerçekten inanmış olanlardır. Onlara mağfiret ve cömertçe verilmiş rızıklar vardır. (Enfal 8/72-74)

İnanan, hicret eden ve Allah yolunda mallarıyla, canlarıyla cihat eden kimselere Allah katında en büyük dereceler vardır. İşte kurtulanlar onlardır. Rableri onlara katından bir rahmet, hoşnutluk ve içinde tükenmez nimetler bulunan cennetleri müjdeler. Doğrusu büyük ecir Allah katındadır. (Tevbe 9/20-22) Sübhaneke… Bihamdike… Vesteğfiruke… mozkilinc@hotmail.com