Mele azan xwend, bi dilekî tije rehm û dengekî zelal, le belê kesekî bersîv a mele ne da û ne hat mizgeft ê. Mele bi tenê li mizgeft ê nimêj kir. Demik, dudu derbas bû, mixabin kesek ne hat. Mele biryar da û li nav gund gerîya. Dîn ê îslamê eşkere ye û peywîr a mele hînkirin e. Gundî yek bi yek pirs kir û got hûn çima diherin qehwa û nayên mizgeft ê û nimêj nakin? 

     Gundîya got mele; nimêj ne hêsan e û em nikanin şert û mercên nimêj ê bînin cîh. Em sibê zû cil û bergê xwe li xwe dikin û solên xwe dikin nigê xwe û kar û xebat ê dikin. Em her dem nikanin destmêj bigrin û sola derxînin. Zivistanê û sar û serma ye, bi xwe zatî şilî yî jî. Tu dev ji me berde. Banga xwe bixwîne û nimêj a xwe bike. Çend roj derbas dibe, mele radiki nabe, datîne nabe gelo wê çawa bike.

     Dû fikr û raman a mele biryar da û gundî li qad a gund kom kirin. Mele got; birayên minên misilman: Hûn dema sibê radibin û ser çav ê xwe dişon wê demê destmêj jî bigrin. Gundîya erênî kirin û gotin em sola nikanin her demê nimêje, ji nigê xwe derxînin çara kê bibîne. Mele got; tew ew pir hêsan e: Hûn kanin bi sola jî nimêj bikin. Pir kêf a gundî ya hat û bi sola çûn mizgeft ê û bi sola her dem nimêj kirin.

     Pir çû hindik çû, du çend salan şunda mele jî wî gunda çû başarekî din û şuna mele, meleyakî din hat gund. Mixabin mele banga azanê xwend, mîrov hatin mizgeft ê! Mele şaş bû, herkes bi solan tên hundirê mizgeftê û bi sola nimêj dikin. Demik dudu derbas bû, mele têlefon î melê ber ê kir û got ev çi hal e. Gundî bi solan nimêj dikin? Mele dema di serî da hatibû gund, û tiştê mele kiribû di serî heta binî got; ez benî ez pir xebitîm, min gundî anîn mizgeft ê û nimêj kirin da, tu jî dola deyne!..... 

     Hewceye mirovekî kevirek danî derikê, ê dû wî were xanîyakî çêke. Eger pêştire me herfek hîn kiribe, hewceye em xwendinê hîn bikin.