“Kendilerine apaçık deliller geldikten sonra parçalanıp ayrılığa düşenler gibi olmayın. İşte bunlar için büyük bir azap vardır. Nice yüzlerin ağardığı, nice yüzlerin de karardığı günü (düşünün.) İmdi, yüzleri kararanlara: İnanmanızdan sonra kâfir mi oldunuz? Öyle ise inkâr etmiş olmanız yüzünden tadın azabı! (denilir).Yüzleri ağaranlara gelince, onlar Allah'ın rahmeti içindedirler; orada ebedî kalacaklardır.” (Ali İmran 3/105-107)

1.      İhtilafı tefrikaya çevirme büyük bir vebaldir. İhtilaf, eşyanın fıtratı gereğidir. İnsanların farklı seviye ve anlayışta yaratılmış olmaları, tefrikanın sebeplerindendir. Allah (cc) ve Resulü’nün (sav) emir ve yasaklarının farklı anlaşılmaya müsait olması, bir başka sebeptir. Adem (as) den kıyamete kadar, tüm İnsanların parmak izlerine varıncaya kadar; fiziki ve ruhi yapılarıyla farklı olmaları, ihtilafın muradı ilahi olduğunun delilidir dersek yanlış olmaz.

Ancak ihtilaf ve iftirak tamamen ayrı konular. İhtilaf çoğu kere rahmet vesilesi dahi olabilir. Ancak, ihtilaf rahmet olsa bile iftirak, onun binler katı zarar ve ziyana sebep olur. İşte şu an islam ümmetinin hali…

2.  
3. Birlik beraberliğin önemi, tefrikanın zararları.
4. Cemaat olmanın önemi. Beraberlik, güç birliği, huzur ve güven cemaat ruhuyla mümkündür.
5. İslam kardeşliğinin olmadığı yerde ihtilaf, tefrike ve derken düşmanlık ve anarşi olacaktır.
6. Dünyada zillet ve rezaletten, ahrette de cehennemden kurtuluşun reçetesi İslam kardeşliğidir. (işte iki milyarlık İslam ümmetinin hali)
7. Allah (cc) insanı başıboş bırakmamış, hidayeti için gerekli öğretileri göndermiştir.
8. Onca ayet ve hadislere rağmen tefrikada ısrar edenler iflah olmazlar.
9. Tefrikada ısrar edenlere dünya-ahiret büyük azap vardır.