Xwedê ji ferîşteyan ra got: ''Ew ê were, ji ber ku kesê we dibihîze û derdê dilê we fehm dike bi tenê Ez im''. di got. Demik şûnda dilê çûkê pir xemgîn bû. Çavên şil li ser darekê venîşt û tiştek ne di got. Di aramîya xwe da be deng sekinîbû li ser çilopekî dar ê. Mixabin mîrov yan jî ajan ji afîrandinê xwe di xeyîde ma? 

     Xwedê bi rehma xwe deng li çûk ê kir û got. '' Bêji derdê xwe bêji? tu xemgîne û dike bi fetise derdê te çîye? Ferîşteyan bi meraq, di gotin gelo çûkê çi beji. Çûk ê keser kişand û bi dilekî xemgîn got;  ''Helînekekî minî biçûk hebû, dema ez di westîyam, di qefilîm yan jî xew a min dihat ez tê da di lûsîyam. Min neheqî jî li kesî ne dikir. Di vê dunyaya mezin da helînekî minî biçûk hebû û te ew jî ji mira pir dît. Bi bayekî xera kir. Ez bê helîn mm.'' Dengê çûk ê ji ber kû, kelo girî bû derneket. Deng û sevta çûk ê li ser erd û ezmana hat birîn. Gelo Xwedê we çi bersîva çûk ê bida? Xwedê got: '' Tu di helîne xwe da raketibû û agahîya te ji derikê tune bû. Marek ji bona te bixwe, nêzikî li te kiribû  le belê agahîya te jê tune bû. Ji bona mar te nexwe, min emr da bayê û bû talîzok. Helîna te xera kir û tu firîya û ji xwarina mer xelas bû. Min canê te xelas kir ji xwarina mar ê reş û tu bi dû helîna xwe ketîye''.

     Û gelek bela û mûsîbet hene Xwedê mîrov û ajalan jê dûr dixîne. Û agahîya wan jî jê tune ye. Çûk bi nezanî bi dû helîna xwe ketibû û ji Xwedê xeyîdîbû. Çûk ê dest bi girî kir û kur kur girîya. Dema aş bû bi dengekî fedîyokî û nizm, got: '' Xweda yê min, min bi bexşîne''. 

     Mixabin dengê çûk ê li erd û ezmana hat bihîstin. Û Xwedê C.C got. '' Bê min kesek nikani bexşandinê bike''. Û çûk bexşand, dile çûk ê nerm bû. Deng pê ket û awaz a rengîn dîsa dunya coş kir. 

     Di jiyana mirov da gelek tişt tên serê merî. Hinik tişt ne bi dilê merî ye, le belê Xwedê gelek tiştên ji bona me xêr ê tîne cîh. Gelek tiştên ji bona me xerabîye jî wana ji hole radike. Hewceyî em bêjin a xêr û tiştên bixêr ji Xwedê bixwazin.