Hebu tunebû di demikê da dû bira hebûn. Li ser darê cîhanê her dû tenê bûn, yek jê korûcax bû ê din jî gelek zar û zêçê wî hebûn. mal/dirav û milkê wan tevhev bû bihevdura zadî/tene diçandin û bênderên xwe radikirin. Û dawêyî dikirin du par û li hevdu pardikirin. Dema wan bi vî hawayî diborî.

           Qey birayî pir şirîne di demikê da dîsa herdu birayan bendera genim parkirin û dema bû şev heryek çû mala xwe.

           Birayê korûcax  di ramana/fikr xwe da dibeji ez û hevsera xwe tenê nin ji xwe zarokên me jî tunenê û pedivîya me jî tuneyî û  radibe , diheri ser bênderê û ewê para xwe jê gelekî davêje ser para  birayê xwe û di dilê xwe da dibêji keçikên û lawikên birayen min pirin û pedivîya wan jî heye û bi dilekî kîfxweş û aram vedigeri malê û radikevi.

           Î jar em werin ser birayê din. Birayê din jî diki nakê xewa wî nayê û nivê şevê diqedi radibi û diheri ser bênderê û di dîlê xwe da dibeji birayê min korûcax ê û li ser darê cîhanê tiştekî wî tuneyî ê min heye û kîz û lawê min kanin bixebitin û ji para xwe gelekî davêji ser para biraye xwe û di encamê da wekî berê para wan dibi yek.Em jî kîmeta biratîye zanibin û ji bîra nekin.  Cîroka me li  gîhara Rehmet li dê û bavê guhdar û xwendévanan.

                                                  HİKAYE

          Bir varmış bir yokmuş, bir zamanlar iki kardeş varmış. Dünya yaşamlarında ikisi yalnızmış, birisinin hiç çocuğu yokmuş, diğerinin de bir sürü çocuk coluğu varmış. Mal varlıkları ve ekimleri berabermış. Beraber çiftçilik yaparlarmış ve tahılı toplayarak daha sonra ikiye pay ederek eşit bir biçimde paylaştırırlarmış. Zamanları bu şekilde geçermiş.

          Demek ki kardeşlik çok tatliymış, yine böyle bir zamanda her iki kardeş tahılı toplayarak o sene ki buğdayi ikiye paya paylaştırmışlar. Tabii gece olunca herkes kendi evine dinlenmeye çekilmiş.

       Çocukları olmayan kardeş düşünmüş taşınmış ve sonunda kendisine bu fikir gelmiş. Ben ve eşim ikimiz tekiz zaten çocuklarımızda yok ve zaten ihtiyacımız da yok. Ve kalkıp tahıl ambarının üstüne gidiyor, kendi payına düşen taraftan epeyce buğdayi kardeşinin payına düşen tarafına ekliyor. Içinde mutlu ve mağrur bir şekilde diyor ki: Zaten  kardeşimin kızları ve erkek çocukları çoktur ve ihtiyaçları da var. Mutlu ve sukunet içinde evine geri dönüyor ve yatıyor.

        Şimdi gelgelelim diğer kardeşin durumuna. Diyer kardeş de ediyor etmiyor uykusu gelmiyor gece yarısı oluyor bakıyor uykusu gelmiyor kalkıyor ve tahıl ambarının üstüne gidiyor. Içinden diyor ki benim kardeşimin çoluk çocuğu yok ve dünya hayatında tutunacak bir şeyi yok. Oysa ki benim kızlarım ve oğullarım çoktur çalışabilirler. Ve kendi payina düşen taraftan epeyce buğdayi kardeşinin ki ne ekliyor. Sonuçta tekrar buğdaylar eşit oluyor. Bizde kardeş olmanın kiymetini bilelim ve hiç unutmayalım.Hikayemiz uçtu gitti, Rahmet olsun okuyan ve dinleyenin anne ve babasına.