Lawê Mence çû qezence.

Xalan xwarzî rakirin, maman birazî winda kirin.

Mala me çoyê me ye, çoyê me li ser milê me ye.

Siwar ji me qeda ji Xwede.

Ka ne ya te ye, ma kadîn jî ne ya te ye?

Sêvek li dare ye, çavê her kesî lê ye, kes nizane qismetê kê ye.

Radibe hût e, rûdine kût e.

Qesem nave xwede ye.

Navê me giran e, ware me weran e.

Li koriye li kaliye, mirin çetir e ji feqîriye.

Kalbûnê li min kar kir, xortaniye mala xwe li cem min bar kir, qîza rûye xwe 
ji min guherî, bûka dile xwe ji min sar kir.

Mezin kir bi nanê xwe, kir agir berda canê xwe.

Roviye newala, bû xwediye mala.

Solê şeytin çep dixe lingan.

Malê dinê qloçê mêran e.

Rovîkî berdayî ji şêrekî girêdayî çêtir e!

Noka genî çû bajer, bû leblebî.

Qenç li me rast nayen, pîs li me danayen.

Navê gur derketiye, rovî dinê xera kiriye.

Kê gotiye dewê min tirş e?

Ser eyarê wî agir dadan.

Kêrgu dibeze û tajî dibeze, her du jî dibejin: "Ya Xwede!"

Sebir mine rehman, ecele karê şeytan.

Ser ve Ellah, bin ve Neuzibillah.

Seyda xwe nake ji herdu eyda.

Kêrgu ji çiyê xeyidiye, çiya haj jê tune.

Nabeje kê kir, debeje kê got?

Ne dixwe ne dide hevala, genî dike daveje newala.

Sal ew sal e le bihar ne ew bihar e.